De deelnemer is geïnteresseerd in deelname aan de studie, de afspraak is bevestigd en vandaag is de dag. Ik zet alvast de spullen klaar voor het neuropsychologisch onderzoek. Het is het eerste bezoek van de deelnemer in het AMC voor de Don’t be late! studie. Op de afgesproken tijd loop ik naar de wachtkamer, ik haal de deelnemer op en het onderzoek kan van start.
Bij deelname aan onderzoek horen vaak metingen. Wat deze metingen allemaal inhouden, verschilt nogal en is voornamelijk afhankelijk van het doel van het onderzoek. Zo heeft het Don’t be late! project als algeheel doel om cognitieve achteruitgang vroegtijdig op te sporen, waarbij verdere achteruitgang van de cognitieve functies wordt uitgesteld en vroegtijdige werkuitval wordt voorkomen bij mensen met MS. We onderzoeken onder andere het effect van twee interventies op kwaliteit van leven. De ene interventie is gericht op leefstijl en de andere interventie is gericht op uitdagingen op het werk. Om het effect van deze interventies te kunnen meten, worden voorafgaand aan de interventie, direct erna en 6 en 12 maanden na de interventies metingen gedaan. Hoe zo’n meting eruitziet? Dat beschrijf ik hieronder!
Metingen bij Don’t be late!
Vandaag komt een meneer K. voor het eerst langs in het Amsterdam UMC, locatie AMC, waar we de metingen doen voorafgaand aan de start van de interventie. Het is weekend en dus relatief rustig in het AMC, alle winkels – behalve de Albert Heijn to go – zijn gesloten. Ik ga richting de afgesproken plek, er zit een persoon op het verder lege plein: mijn deelnemer! Samen lopen we naar de ruimte waar de metingen plaats zullen vinden. De studie wordt nogmaals doorgenomen en resterende vragen worden beantwoord. De deelnemer is nog steeds overtuigd van deelname: we kunnen van start!
Als eerste staat het neuropsychologisch onderzoek op het programma. Hierbij worden een aantal testen afgenomen om onder andere het geheugen en aandacht te meten. Aangezien dit ongeveer de helft van de dag in beslag neemt, nemen we af en toe een kleine pauze om de energie wat aan te vullen middels een kopje koffie. Het onderzoek vraagt immers veel concentratie en energie van zowel de deelnemer als de onderzoeker.
Als we klaar zijn, lopen we rustig naar de MRI-ruimte. Ik maak de ruimte klaar om te gaan scannen waarna de deelnemer zich om kan kleden zodat er geen metaal mee de scanner in gaat. Aangezien de scan wat langer duurt dan normaal en het vrij koud kan zijn, krijgt de deelnemer een deken mee en zet ik een film op om de tijd door te komen. Meneer K. vindt het inderdaad behoorlijk koud, maar gelukkig zorgt de afleiding ervoor dat de tijd snel gaat. De eerste scans zien er netjes uit, meneer K. blijft goed stilliggen. Tussendoor wordt in de MRI-scanner nog een opdracht gedaan met plaatjes die geprojecteerd worden. Na ongeveer een uur zijn we klaar en lopen we terug naar de ruimte waar we eerder zijn begonnen.
Het laatste onderdeel van de dag is het testen van het fysiek functioneren. Aan de hand van verschillende testen brengen we de fijne motoriek, knijpkracht, balans, loopsnelheid en conditie in beeld. Gelukkig is het lekker rustig op de gangen en hebben we alle ruimte om de verschillende testen uit te voeren.
Na afloop van de meting breng ik de deelnemer terug naar de plek waar we vandaan kwamen. Ik zet alle uitslagen in het systeem, verstuur de aanvullende vragenlijsten naar de deelnemer en sluit alles af. Het was een geslaagde meting, de deelnemer wordt binnen een paar dagen gecontacteerd in welke groep hij/zij is geloot waarna de interventie kan beginnen. We zijn klaar voor de hopelijk vele volgende deelnemers de komende tijd!
Jip Aarts, Promovendus bij het Don’t be late! project, Universiteit Leiden
