De afgelopen weken realiseerde ik me weer hoe mooi en enthousiasmerend het proces is om samen met collega’s een onderzoeksaanvraag te schrijven. Dit is een van de redenen waarom ik ’s ochtends met veel plezier naar mijn werk ga. Graag neem ik u mee hoe zo’n proces eruit ziet.
Begin april kwam de oproep online dat er een nieuwe mogelijkheid was om een vooraanmelding te doen voor subsidie voor een MS onderzoeksproject waarbij de deadline voor indienen halverwege mei was. Als eerste ging er door mijn hoofd heen dat het vrij kort dag was en dat mijn agenda al erg vol stond dus mogelijk maar beter om geen aanvraag te schrijven. Maar daarna bleef het toch in mijn hoofd hangen, gedachten dat het voor iedereen kort dag was, dus wie weet hierdoor ook wat minder concurrentie en mooie plannen kwamen op in mijn hoofd. Er lag nog een onderzoeksidee op de plank en als we dat nu zouden aanpassen met nieuw gedachtengoed en vernieuwende interventies waar we juist de afgelopen periode vanuit mensen met MS en collega’s verschillende keren over gesproken hadden dan zou het echt iets kunnen worden waar op dit moment volop vraag naar is. Na wat extra gesprekken met collega’s toch besloten om er weer voor te gaan. De deadline was inmiddels nog maar twee weken weg. Enthousiaste gedachten van ‘dit kan iets heel moois worden’ werden afgewisseld met gedachten van ‘waar ben ik nu weer aan begonnen’. Plus het besef dat je in je vrije tijd hiermee bezig bent en ook je collega’s. Bovendien scheen de zon buiten… Ondank alles zijn we vol goede moed aan de slag gegaan.
Om en om schreven we aan de aanvraag, we appten, belden elkaar en hielden elkaar op de hoogte via de email. Zo mooi is het dan om te merken dat de onderzoeksvraag steeds scherper wordt, het verhaal steeds beter gaat lopen, de één is goed in het ene, de andere doet weer de volgende stap beter. Details waar we eerst nog niet concreet over nagedacht hadden werden helder. Met trots kan ik zeggen dat het geheel veel beter is geworden dan puur de optelsom van wat we elk hebben ingebracht. In de vroege ochtend vlak voor het verstrijken van de deadline hebben we de aanvraag ingediend. En nu maar hopen dat de subsidieverstrekker het ook een mooi voorstel vindt…
De beslissing of deze vooraanmelding door mag gaan naar een volgende stap, namelijk een volledige aanvraag uitwerken, weten we voorlopig nog niet. Wat ik wel weet is dat ik volop genoten heb en weer allerlei nieuwe dingen heb geleerd en daar wil ik mijn collega’s voor danken!
Brigit de Jong, neuroloog met MS als aandachtsgebied, Amsterdam UMC
